Η επιφάνεια των υδάτων στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου έχει σημειώσει σημαντικές αυξομειώσεις κατά τα τελευταία 2.500 χρόνια, σύμφωνα με μια νέα έρευνα ισραηλινών επιστημόνων. Η μελέτη, που έγινε από ερευνητές του πανεπιστημίου της Χάιφα υπό τον δρα Ντόριτ Σιβάν, επικεφαλής του τμήματος Θαλάσσιων Πολιτισμών, διαπίστωσε ότι η στάθμη της θάλασσας στις ακτές του Ισραήλ και της υπόλοιπης ανατολικής Μεσογείου έχει εμφανίσει μεγάλες ανόδους και πτώσεις. Τον περισσότερο χρόνο πάντως, καθ’ όλη αυτή την περίοδο των 25 αιώνων, η στάθμη βρισκόταν κάτω από το σημερινό επίπεδο της θάλασσας.
Σύμφωνα με τους ισραηλινούς ερευνητές, τρείς ήσαν οι κύριες αιτίες γι’ αυτή την αυξομείωση: η παγκόσμια μεταβολή του όγκου των υδάτων των ωκεανών (στο μέτρο που οι πάγοι του πλανήτη μας έλιωναν ή διευρύνονταν ανάλογα με το πόσο θερμή ή κρύα ήταν η Γη), η περιφερειακή κίνηση κάθετη κίνηση της επιφάνειας της Γης (ανάλογα με την μικρότερη ή μεγαλύτερη πίεση που ασκούσαν οι πάγοι με το βάρος τους) και, τέλος, η τοπική τεκτονική (σεισμική) δραστηριότητα.
Μελετώντας μια σειρά από παραθαλάσσια αρχαιολογικά ευρήματα, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι στην Ελληνιστική περίοδο η θάλασσα ήταν περίπου 1,6 μέτρα χαμηλότερα από σήμερα, ενώ στη Ρωμαϊκή περίοδο ήταν περίπου στο σημερινό επίπεδο. Η στάθμη της θάλασσας άρχισε να πέφτει ξανά κατά την πρώιμη μουσουλμανική εποχή και συνέχισε να πέφτει ώσπου στην εποχή των Σταυροφόρων – πριν περίπου 800 χρόνια - η θάλασσα ήταν κατά 50 έως 90 εκατοστά χαμηλότερα από το σημερινό επίπεδο. Μετά τα νερά άρχισαν να ανεβαίνουν και πάλι, ώσπου στις αρχές του 18ου αιώνα βρέθηκαν περίπου 25 εκατοστά χαμηλότερα από ό,τι σήμερα. Κατά τον τελευταίο αιώνα, η στάθμη των υδάτων στις ακτές του Ισραήλ και της Παλαιστίνης κυμάνθηκε κατά 19 εκατοστά από το χαμηλότερο μέχρι το υψηλότερο σημείο. Κατά τα τελευταία 50 χρόνια η μέση άνοδος της στάθμης είναι 5,5 εκατοστά, ενώ υπήρξαν περίοδοι κατά τις οποίες η θάλασσα ανέβηκε κατά δέκα εκατοστά μέσα σε μια μόλις δεκαετία.
totefteriΣύμφωνα με τους ισραηλινούς ερευνητές, τρείς ήσαν οι κύριες αιτίες γι’ αυτή την αυξομείωση: η παγκόσμια μεταβολή του όγκου των υδάτων των ωκεανών (στο μέτρο που οι πάγοι του πλανήτη μας έλιωναν ή διευρύνονταν ανάλογα με το πόσο θερμή ή κρύα ήταν η Γη), η περιφερειακή κίνηση κάθετη κίνηση της επιφάνειας της Γης (ανάλογα με την μικρότερη ή μεγαλύτερη πίεση που ασκούσαν οι πάγοι με το βάρος τους) και, τέλος, η τοπική τεκτονική (σεισμική) δραστηριότητα.
Μελετώντας μια σειρά από παραθαλάσσια αρχαιολογικά ευρήματα, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι στην Ελληνιστική περίοδο η θάλασσα ήταν περίπου 1,6 μέτρα χαμηλότερα από σήμερα, ενώ στη Ρωμαϊκή περίοδο ήταν περίπου στο σημερινό επίπεδο. Η στάθμη της θάλασσας άρχισε να πέφτει ξανά κατά την πρώιμη μουσουλμανική εποχή και συνέχισε να πέφτει ώσπου στην εποχή των Σταυροφόρων – πριν περίπου 800 χρόνια - η θάλασσα ήταν κατά 50 έως 90 εκατοστά χαμηλότερα από το σημερινό επίπεδο. Μετά τα νερά άρχισαν να ανεβαίνουν και πάλι, ώσπου στις αρχές του 18ου αιώνα βρέθηκαν περίπου 25 εκατοστά χαμηλότερα από ό,τι σήμερα. Κατά τον τελευταίο αιώνα, η στάθμη των υδάτων στις ακτές του Ισραήλ και της Παλαιστίνης κυμάνθηκε κατά 19 εκατοστά από το χαμηλότερο μέχρι το υψηλότερο σημείο. Κατά τα τελευταία 50 χρόνια η μέση άνοδος της στάθμης είναι 5,5 εκατοστά, ενώ υπήρξαν περίοδοι κατά τις οποίες η θάλασσα ανέβηκε κατά δέκα εκατοστά μέσα σε μια μόλις δεκαετία.
0 σχόλια
Δημοσίευση σχολίου