The New York Times Υπάρχει μία και μοναδική ουσιώδης απάντηση από πλευράς των ΗΠΑ στην πετρελαιοκηλίδα που καταστρέφει τον Κόλπο του Μεξικού και αυτή δεν είναι οι υπεκφυγές και τα πισωγυρίσματα στον σχεδιασμό της ενεργειακής και περιβαλλοντικής πολιτικής του Λευκού Οίκου. Η μόνη απάντηση σε αυτή την καταστροφή που προκάλεσε ο Άνθρωπος είναι ένα σχέδιο νόμου γραμμένο από τον Άνθρωπο που θα θεσμοθετήσει μια ξεκάθαρη υποδομή καθαρής ενέργειας και η οποία θα οδηγήσει, με τη σειρά της, την Αμερική στο μακροπρόθεσμο μονοπάτι της απεξάρτησης από το πετρέλαιο.Αυτή είναι προφανέστατη λύση για το περιβάλλον μας, την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ, την οικονομική ασφάλεια της χώρας και το σωστό για την προώθηση του νεωτερισμού. Οφείλουμε να αποστασιοποιηθούμε από το χαζό σύνθημα του «σκάψε, μωρό μου, σκάψε» και την παραλυτική έννοια που θέλει τους Αμερικανούς να μην είναι διατεθειμένοι να δράσουν με τη δέουσα σοβαρότητα για να αλλάξουν τα δεδομένα στο ενεργειακό ζήτημα.
Η γιγαντιαία πετρελαιοκηλίδα είναι για το περιβάλλον ό, τι η φούσκα των στεγαστικών δανείων για τις αγορές: ένα ξυπνητήρι και μια ευκαιρία προώθησης ριζοσπαστικών αλλαγών, υπερνικώντας τα εμπόδια των ισχυρών λόμπι και των συμφερόντων, τα οποία θέλουν τον Αμερικανό πολίτη εθισμένο στα πετρελαϊκά προϊόντα. Αν ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα, θέλει να αδράξει τη στιγμή, τώρα είναι η ώρα. Καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε μια από τις μεγαλύτερες περιβαλλοντικές καταστροφές στην ιστορία της Αμερικής. Η κοινή γνώμη είναι εμφανώς ταραγμένη από το θέατρο του τρόμου που εξελίσσεται στον Κόλπο του Μεξικού. Παράλληλα, ένα διακομματικό σχέδιο νόμου, το οποίο προβλέπει πρόστιμα για τις εκπομπές διοξειδίου, είναι ήδη έτοιμο να κατατεθεί στη Γερουσία.
Το σχέδιο νόμου των γερουσιαστών Τζον Κέρι, Τζο Λίμπερμαν και Λίντσντεϊ Γκρέιχαμ αποτελεί ένα σημαντικό βήμα στη σωστή κατεύθυνση. Δεν είναι τέλειο. Στηρίζει την εντατικοποίηση των γεωτρήσεων στην ακτογραμμή της Αμερικής, την πυρηνική ενέργεια και προβλέπει παραχωρήσεις στη βιομηχανία του λιθάνθρακα. Το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου χρήζει βελτίωσης. Οι συντάκτες του οφείλουν να επιβάλουν αυστηρότερα μέτρα για τις εξορύξεις στην ακτογραμμή. Θα υπάρξουν, φυσικά, πιέσεις για ακόμα μεγαλύτερα βήματα στην κατεύθυνση της κατάργησης των εξορύξεων στα χωρικά ύδατα των ΗΠΑ, πλην όμως, πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν ότι μια τέτοια κίνηση σήμερα θα έχει απλώς ως αποτέλεσμα την μεταφορά της παραγωγής σε άλλες περιοχές του κόσμου, όπου πιθανότατα θα ισχύουν ακόμα πιο ελαστικοί περιβαλλοντικοί νόμοι.
Επί της ουσίας, όμως. Ακόμα και με τη σημερινή του μορφή, το εν λόγω νομοσχέδιο έχει μηδαμινές ελπίδες έγκρισης, εκτός και αν ο πρόεδρος Ομπάμα το υποστηρίξει με όλες του τις δυνάμεις Εχει χρέος να κινητοποιήσει την κοινή γνώμη και να συσπειρώσει τους υποστηρικτές της αλλαγής στην ενεργειακή πολιτική των ΗΠΑ στο Κογκρέσο.Όπως λέει ο σύμβουλος επί περιβαλλοντικών ζητημάτων της αμερικανικής κυβέρνησης, καμιά φορά ένα πρόβλημα ωριμάζει σε βαθμό τέτοιο ώστε να υπάρχουν δύο μόνο λύσεις: είτε θαρραλέα δράση είτε μόνιμη κρίση. Η περιβαλλοντική καταστροφή στον Κόλπο του Μεξικού σηματοδοτεί μια τέτοια, ακριβώς, στιγμή. Τη Φύση δεν μπορεί κανείς να την εξαπατήσει. Αυτή λειτουργεί με τους δικούς της νόμους και, αν τους παραβιάσουμε, κανένα λόμπι δεν θα μας σώσει. Ο, τι καταστραφεί, θα έχει καταστραφεί για πάντα και όταν, επιτέλους, θα έχουμε σταματήσει τους παλιμπαιδισμούς, τότε θα είναι πολύ αργά.
solidaritymitΗ γιγαντιαία πετρελαιοκηλίδα είναι για το περιβάλλον ό, τι η φούσκα των στεγαστικών δανείων για τις αγορές: ένα ξυπνητήρι και μια ευκαιρία προώθησης ριζοσπαστικών αλλαγών, υπερνικώντας τα εμπόδια των ισχυρών λόμπι και των συμφερόντων, τα οποία θέλουν τον Αμερικανό πολίτη εθισμένο στα πετρελαϊκά προϊόντα. Αν ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα, θέλει να αδράξει τη στιγμή, τώρα είναι η ώρα. Καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε μια από τις μεγαλύτερες περιβαλλοντικές καταστροφές στην ιστορία της Αμερικής. Η κοινή γνώμη είναι εμφανώς ταραγμένη από το θέατρο του τρόμου που εξελίσσεται στον Κόλπο του Μεξικού. Παράλληλα, ένα διακομματικό σχέδιο νόμου, το οποίο προβλέπει πρόστιμα για τις εκπομπές διοξειδίου, είναι ήδη έτοιμο να κατατεθεί στη Γερουσία.
Το σχέδιο νόμου των γερουσιαστών Τζον Κέρι, Τζο Λίμπερμαν και Λίντσντεϊ Γκρέιχαμ αποτελεί ένα σημαντικό βήμα στη σωστή κατεύθυνση. Δεν είναι τέλειο. Στηρίζει την εντατικοποίηση των γεωτρήσεων στην ακτογραμμή της Αμερικής, την πυρηνική ενέργεια και προβλέπει παραχωρήσεις στη βιομηχανία του λιθάνθρακα. Το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου χρήζει βελτίωσης. Οι συντάκτες του οφείλουν να επιβάλουν αυστηρότερα μέτρα για τις εξορύξεις στην ακτογραμμή. Θα υπάρξουν, φυσικά, πιέσεις για ακόμα μεγαλύτερα βήματα στην κατεύθυνση της κατάργησης των εξορύξεων στα χωρικά ύδατα των ΗΠΑ, πλην όμως, πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν ότι μια τέτοια κίνηση σήμερα θα έχει απλώς ως αποτέλεσμα την μεταφορά της παραγωγής σε άλλες περιοχές του κόσμου, όπου πιθανότατα θα ισχύουν ακόμα πιο ελαστικοί περιβαλλοντικοί νόμοι.
Επί της ουσίας, όμως. Ακόμα και με τη σημερινή του μορφή, το εν λόγω νομοσχέδιο έχει μηδαμινές ελπίδες έγκρισης, εκτός και αν ο πρόεδρος Ομπάμα το υποστηρίξει με όλες του τις δυνάμεις Εχει χρέος να κινητοποιήσει την κοινή γνώμη και να συσπειρώσει τους υποστηρικτές της αλλαγής στην ενεργειακή πολιτική των ΗΠΑ στο Κογκρέσο.Όπως λέει ο σύμβουλος επί περιβαλλοντικών ζητημάτων της αμερικανικής κυβέρνησης, καμιά φορά ένα πρόβλημα ωριμάζει σε βαθμό τέτοιο ώστε να υπάρχουν δύο μόνο λύσεις: είτε θαρραλέα δράση είτε μόνιμη κρίση. Η περιβαλλοντική καταστροφή στον Κόλπο του Μεξικού σηματοδοτεί μια τέτοια, ακριβώς, στιγμή. Τη Φύση δεν μπορεί κανείς να την εξαπατήσει. Αυτή λειτουργεί με τους δικούς της νόμους και, αν τους παραβιάσουμε, κανένα λόμπι δεν θα μας σώσει. Ο, τι καταστραφεί, θα έχει καταστραφεί για πάντα και όταν, επιτέλους, θα έχουμε σταματήσει τους παλιμπαιδισμούς, τότε θα είναι πολύ αργά.
Αναρτήσεις
0 σχόλια
Δημοσίευση σχολίου